De openheid van Nederlanders, de Zeeuwse zeelucht, poffertjes en het maken van surprises: er is veel dat onze internationale collega's aan Nederland waarderen. Hoe is het om als internationale collega te werken op de HZ en te wonen in Nederland? Sai Divi, docent bij Civiele Techniek en Engineering, deelt haar ervaring.
Vanuit India studeerde ze via het Erasmus+ programma in Engeland en Spanje. Ze kreeg een PhD traject aangeboden bij de TU in Eindhoven en verhuisde naar Nederland, een land dat ze niet kende. Toen ze de opening van het Joint Research Center Zeeland (JRCZ) bezocht was ze verkocht en koos ze in 2023 voor de HZ.
Ze maakt graag Sinterklaassurprises en belt geregeld met haar moeder in India voor een origineel Indiaas recept. Ontmoet vriendelijke Sai, die zich goed thuis voelt in Nederland.
In India
"Ik ben geboren in een dorp in het zuiden van India. Dat kun je niet vergelijken met een dorp hier, want het is best groot. Ik groeide er op en koos voor een Bachelor of Mechanical Engineering. Op mijn 18e, in 2015, vloog ik voor het eerst het land uit. Via het Erasmus+ programma kon ik naar het buitenland voor mijn master. Ik koos voor een jaar in Engeland en daarna studeerde ik een jaar in Spanje. Bij een selectieprogramma voor een PhD traject had ik een klik met een Nederlandse promotor en werd ik uitgenodigd door de TU/Eindhoven. Zo kwam ik in Nederland uit. Voor mij een nieuw land, waar ik me al snel thuis voelde."
Onder de indruk
Sai ontmoette in Nederland haar Zeeuwse partner, waar ze inmiddels mee samenwoont in Bergen op Zoom. "Het reizen vanuit daar naar Eindhoven begon me op te breken. Toen ik mij ging oriënteren op een andere baan, kende ik de HZ eigenlijk niet. Iemand wees me op het JRCZ en University College Roosevelt (UCR). Tijdens een bezoek aan de opening van het JRCZ-gebouw, in 2021, was ik onder de indruk. Pas toen ontdekte ik de directe verbinding met de HZ. Na nog een bezoek aan een Open Dag heb ik gesolliciteerd en werd ik aangenomen bij het team van Civiele Techniek."
Een goede balans
"Op de HZ moest ik wennen. Ik kwam nieuw in het team en heb mijn plek moeten vinden. De collega's moesten mij ook leren kennen. Na een paar maanden viel alles op zijn plek. En als je eenmaal bent opgenomen, dan gaat het team helemaal voor je." Ze is blij met haar keuze voor de HZ. "Ik heb nu een veel betere balans tussen mijn werk en privéleven. Ik start de dag altijd heel vroeg. 's Avonds heb ik voldoende tijd om me thuis te ontspannen."
Openheid
"Wat ik erg waardeer aan de Nederlandse cultuur is de openheid. Je hebt op het werk de vrijheid om je mening en ideeën te delen en zaken naar je toe te trekken. Dat merkte ik voor het eerst aan de TU. Mijn suggestie om een onderwijsmodule te vernieuwen werd toegejuicht en ik mocht het zélf oppakken. Daar genoot ik van! Ook op de HZ ervaar ik volop die ruimte." Het is een groot verschil met haar geboorteland. "In India is dat niet denkbaar. Je hebt daar veel meer te maken met hiërarchie, ook in het onderwijs. Ik kon mijn ideeën daar niet echt uiten, je moet je daar inhouden."
Genieten van groei
Ze geniet van de interactie met studenten. "Tijdens mij PhD-traject ontdekte ik het onderwijs en het lesgeven. Het past bij mij, ik heb het gevoel dat het een van mijn natuurlijke talenten is. Ik werk graag aan het vernieuwen van curricula en het ontwikkelen van onderwijs. Ik vind het prachtig om studenten te zien groeien. Ik ga geregeld op bedrijfsbezoeken van afstudeerders. Zij moeten dan zelf het bezoek organiseren. Met een glimlach leun ik dan achterover om te zien hoe het hen afgaat." Ze vindt het een mooie uitdaging om zich goed in te leven in de studenten. "Ik wil inspelen op alle leerniveaus, van de heel snelle studenten tot de studenten die meer tijd nodig hebben."
Een te grote surprise
Een Nederlandse traditie waar Sai blij van wordt is Sinterklaas. "Surprises maken, dat vind ik echt heel leuk! We vieren het met mijn schoonfamilie. Ik heb al een keer een voetbalschoen en een grote spelcomputer gemaakt. Op mijn vorige werk kreeg ik zelf een keer een enorme cavia, omdat ik die als huisdier had. Hij was zo groot, dat hij niet door de deuren van de trein paste."
Op bezoek
"Deze zomer wil ik weer naar India gaan om mijn ouders te bezoeken. Het ene jaar proberen ze mij hier op te zoeken, het andere jaar bezoek ik hen," vertelt Sai. "Als ze in Nederland zijn worden ze door mijn schoonouders meegenomen op een tour door de provincie. Ze bezoeken allerlei mooie plekken zoals Veere. Met mijn moeder bel ik regelmatig. Ik mis soms het eten in India. Zij deelt dan haar recepten met mij. Dan moet ze vaak lachen. Het eten waar ik vroeger op kon mopperen, maakt me nu extra blij. Dan kan ik er weer een poosje tegenaan."
