De openheid van Nederlanders, de Zeeuwse zeelucht, poffertjes en het maken van surprises: er is veel dat onze internationale collega's aan Nederland waarderen. Hoe is het om als internationale collega te werken op de HZ en te wonen in Nederland? Luca Martins, onderzoeker bij het lectoraat Aquaculture in Delta Areas, deelt zijn ervaring.
Hij landde met drie tassen en een surfboard in de winter op Schiphol. Ondanks zijn dikke jas had hij het nog koud. De eerste periode in Nederland woonde hij in Kortgene, tijdens de coronacrisis. Dat was even wennen. Nu, vier jaar later, ontvangt hij met zijn Nederlandse vriendin de sleutels van zijn koopwoning. Ontmoet goedlachse Luca, die graag een beetje Zuid-Afrika naar Zeeland brengt.
Fascinatie voor water
Van jongs af aan voelt hij zich thuis op en rond het water. “Mijn vader nam me mee naar de zee. Daar speelde ik in de golven. Op jonge leeftijd gingen we al zeekayakken, wat best wel bijzonder was. We gingen ook graag vissen.” Op zijn 18e ging hij studeren in Stellenbosch. “Het is een echte universiteitsstad, vol met studenten. Ik koos voor de mariene richting, dat paste echt bij mijn interesses. Tijdens mijn studie heb ik samen met een studiegenoot een laboratorium opgezet voor aquacultuur. Dit was nieuw en er was weinig geld. Met creatieve oplossingen hebben we het lab gebouwd. Ik heb zo veel ervaring opgedaan en een groot netwerk opgebouwd in Zuid-Afrika.”
SEA-Lab
“Ik wilde me graag verder specialiseren in aquacultuur. Zo kwam ik bij het bedrijf Kingfish in Nederland uit, aan de voet van de Zeelandbrug. Ik wist niks van Nederland. Mijn ervaring sprak hen aan, bleek tijdens online sollicitatiegesprekken. Ik landde in de winter op Schiphol, met drie tassen en mijn surfboard. Ik kreeg een huis in Kortgene, dit was net in de coronaperiode. Ik moest bij aankomst meteen twee weken in quarantaine. Die eerste maanden heb ik wel getwijfeld aan mijn keuze.”
Een goede balans
Bij Kingfish ging het werk 24/7 door. "Ik ging op zoek naar een andere baan en kwam in het voorjaar van 2024 bij de HZ uit. Tot dan toe kende ik de HZ alleen via onze stagiaires en afstudeerders." Hij zit bij de onderzoeksgroep Aquaculture in Delta Areas op zijn plek. "Ik kan me hier richten op mijn passie. Ik coördineer het SEA-Lab aan de overkant van de straat, dat sluit aan bij mijn ervaring. Het is leuk om met studenten aan onderzoeksprojecten te werken. De werk-privé balans op de HZ vind ik bovendien prettig."
Plat Zeeuws
Nog vier lessen en zijn Nederlandse cursus aan de HZ is afgerond. “Ik versta Nederlands goed. Het lijkt op Zuid-Afrikaans. Als onderzoeksgroep zijn we thuis in de mossel- en oestersector. We komen overal en ik heb veel contacten met Zeeuwen. Zij praten soms plat Zeeuws. Dat versta ik ondertussen ook best goed. Het is fijn om met opdrachtgevers goed te kunnen communiceren. En varen we ergens op de Oosterschelde en mocht het echt niet lukken, dan komen we er met gebarentaal ook wel uit.”
Buitenleven
Zijn sociale leven bouwde hij op vanuit de internationale groep collega’s bij zijn vorige werkgever. Hij ontmoette zijn Nederlandse vriendin op zijn werkplek. “Zij is accountant. Bijzonder is dat ze bang is voor vissen”, vertelt hij lachend. Net als in Zuid-Afrika geniet hij hier van het buitenleven. "Ik surf graag op de Zeeuwse golven of we gaan samen kayakken. Zeeland is ook een mooie uitvalsbasis om de rest van Europa te ontdekken. Zo ga ik bijvoorbeeld graag surfen in Portugal, het geboorteland van mijn vader. Met mijn ouders ben ik in Italië geweest, waar mijn moeder vandaan komt. In december komt mijn familie op bezoek in Nederland. Kerst vieren in de kou, dat zal wel even wennen zijn.”
Een nieuw huis
Iets typisch Nederlands waar hij blij van wordt? "Poffertjes, heerlijk!" Nederlandse verjaardagen in een kring vindt hij maar wennen. “Ik begreep niet dat alle aanwezigen mij, als bezoeker, gingen feliciteren. De eerste keer op een familieverjaardag zei ik tegen iedereen, ‘dank je wel’, ‘dank je wel’. Mijn vriendin moest er erg om lachen." In september gaat hij met haar in hun nieuwe huis wonen. "Dat is een oud huisje in Kloetinge uit 1900. Met een grote tuin. Ik kijk er naar uit. Daar komt dus zeker een braai in!”
